winter

Więc mamy już grudzień, chociaż pogoda na to nie wskazuje. Lubię jak jest mróz(ale też nie za mocny), śnieg, jak są oszronione drzewa, trawy i inne rośliny...wtedy jest po prostu pięknie, a ja mam przecudowny widok z okna swojego pokoju.

Życie na wsi, z dala od większych skupisk ludzkich ma plusy i minusy, ale ja mimo wszystko kocham miejsce w którym żyję od urodzenia. Wiosna jest tutaj chyba najpiękniejsza, ale również zimę kocham. Wystarczy wyjrzeć za okno, żeby zobaczyć ślicznie wyglądające, oszronione drzewa, lasy. Żeby w ułamku jednej sekundy zdać sobie sprawę z tego jak to wszystko jest piękne. A noce...gwieździste niebo, które każdego jest w stanie poruszyć...i ten spokój. Czasami jest tak cicho, że „słyszymy” swe myśli.

Nie mogę się od kilku dni skupić, a to niedobrze bo w weekend mam zajęcia i mam mnóstwo nauki. Co więcej chyba jestem troszkę chora, źle się czuje. A dzisiaj jeszcze „plułam krwią”- bo się musiałam w podniebienie skaleczyć, chociaż nie mam pojęcia kiedy. Muszę postarać się jakoś sprężyć, żeby nie mieć za wielu zaległości na studiach.

Sprawa bratowej i brata nie daje mi spokoju, obawiam się że z czasem będzie tak jak przypuszczałam, wszyscy będą wierzyć Agnieszce i bratu, który jej broni oczywiście. Mama już powoli zaczyna ich stronę trzymać. Cóż, tylko mi z tego powodu przykro, no i jestem zła że mam w ogóle rozdmuchiwała te wszystkie sprawy, ja chciałam po prostu to zostawić tak jak było...Niech już się ta cała sprawa zakończy...

W nocy sobie z T. na GG porozmawiałam troszeczkę, później sobie SMS-ki popisaliśmy, no i muszę przyznać że chyba jednak T. mnie lubiJ i chce się spotkać :D. Nie będę tutaj rozdmuchiwać tego o czym rozmawialiśmy dokładnie, bo po co :P, ale jakoś tak mi się miło zrobiłoJ Nadal nie wiem czy mu mogę ufać, ale cóż, przekonam się jaki naprawdę jest T. i to chyba już niedługo.

Dzisiaj Aniołkowi napisałam o Kubie- tzn. o tym że chcemy się spotkać, a Aniołek zaraz odpisał, ze ja znam już odpowiedzi, no i że się nim bawię i że ja się zakocham w innym! To jakaś paranoja! On chce nadal mną manipulować chyba, chce rozbudzić we mnie poczucie winy, chce żebym znów się chyba pogrążała?! O nie! Nigdy się nie bawiłam nikim i nie zamierzam, jeśli on mnie o coś takiego oskarża to ok., niech myśli co chce. Chociaż nadal nie znam wszystkich odpowiedzi, ale jako że on się tak zachowuje, udzielę mu odpowiedzi już dziś(chociaż sama ich nie będę pewna). Może będę tego żałować, ale to on tak napiera i traktuje mnie nadal jak swoją własność. Ależ on się jak dzieciak zachowuje często- teraz gdy sobie pomyślał, ze ja mogę się w T. zakochać z czasem, wmawia sobie, że ja się z nim bawiłam. Może się lepiej czuje gdy sobie takie coś wmawia, nie wiem...Wiele razy dał mi do zrozumienia, ze to ja nie mam pojęcia o problemach, zagrożeniach, o życiu, jednak to on nie raz mi pokazał jak strasznie on jest dziecinny. Zbyt wiele razy on powiedział za dużo. Ja nie jestem jego własnością i nie muszę znosić jego impulsywności. Każdy z nas ma czasami ochotę coś w złości powiedzieć, ale większość z nas woli się ugryźć w język, bo wie że nie ma racji. Aniołek natomiast jak się rozłości, dzwoni i mówi mi wszystko co mu ślina na język przyniesie, często daje mi „w kość” nieźle, oskarża bezpodstawnie i rani, a ja- głupia- praktycznie zawsze mu wszystko wybaczałam, i to chyba był mój błąd.

A może ze mną coś nie tak. Może jestem złą osobą i sama tego nie dostrzegam?!?!?!

Pozdrawiam WAS kochane duszyczki:*pa