Komentarze: 4
Nadeszła chwila prawdy. Przez ostatnie dni chyba samą siebie starałam się oszukiwać, udawać że jest wszystko ładnie, pięknie. Tak naprawdę to prawda wygląda inaczej. Mimo iż staram zawsze jakoś sobie sama radzić, strasznie mi brakuje jakiegoś wsparcia, mam rzekomo przyjaciół, ale dlaczego oni się odżywają gdy czegoś potrzebują albo gdy im źle? Czy to tak wiele- napisać SMS i zapytać chociaż „co słychać?”. Ludzie którzy mnie troszkę znają chyba wykorzystują to jaka jestem, wiele osób ma racje ze jestem za dobra i za dużo o innych myślę. Przykro mi że do takich wniosków dochodzę. Dlaczego tylko ja się poświęcam, staram się zawsze znaleźć czas dla znajomych, zawsze ich wspieram, pomagam jak tylko mogę. Chyba chciałabym mieć inny charakter...ech, może wtedy byłoby łatwiej. Ciągle mnożą się problemy, ale nie chce pisać o tym wszystkim, szkoda tylko że nie czuję wsparcia. Może powinnam znów zamknąć się w sobie? Stworzyć swój światek, do którego dostęp mieliby nieliczni, albo Ci którzy jakimś cudem przedostaliby się przez mur który bym zbudowała(ja chyba już to robię, buduje mur.... )
Studia mnie męczą, nie wiem czy jestem tak strasznie głupia? Po co ja mam siedzieć nad książkami skoro i tak nie rozumiem tego wszystkiego. Co z tego że się starałam zawsze, fakt, jako jedna z nielicznych osób mam zaliczony pierwszy rok, a i teraz nie mam dużo zaległości, jednak strasznie mnie to wszystko przytłacza. Trzeba było inne studia wybrać:-/ Moja siostra ma studia, ciekawe, łatwe i przyjemne, dzisiaj płynie sobie w ramach zaliczenia jakiegoś przedmiotu do Kopenhagi...Za chwilkę zabieram się za matematykę:-/...Chciałabym się położyć, zasnąć i już nie obudzić, fajnie by było....P.S.To kto za tydzien bedzie w Progresji;)?