Komentarze: 0
Aniołek jest ciągle blisko mnie, w mych myślach, no i w moim sercu. Nie wiem nadal czy to miłość, chciałabym już w końcu wiedzieć! Czasem sobie myślę- o Marcinku- jego kochałam tak mocno i zastanawiam się czy jeszcze kiedykolwiek będę potrafiła tak mocno kogoś pokochać, tak „oszaleć” na punkcie osoby, która była mi bliska jak nikt inny. Być może teraz nie potrafię już tak kochać.... Nie wiem! Ale wiem że chcę z Aniołkiem spróbować, chcę dać mu i nam szansę, żeby później nie żałować. Chcę go pokochać całym swym serduszkiem, chcę być szczęśliwa z nim, a co więcej- chcę dawać mu tyle szczęścia na ile zasługuje, czyli tyle ile się da, bo jest on wspaniała osóbką.
Słonko- cóż- mam nadzieję że teraz mu się nie odmieni, no i że teraz nie wykręci mi jakiegoś numeru, bo ja nie chcę Aniołka zostawiać, jemu chyba jestem bardziej potrzebna, poza tym...Słonko miał już wiele szans....Ale do Warszawy i tak zamierzam z nim jechać. 19 zaczynam już zajęcia więc myślę że pojadę z nim 17 lub 18 i on będzie mógł przenocować u mojego brata bo chata będzie wolna, bo w tym czasie brat, bratowa i bratanica będą tutaj w domuJ czyli jakieś 300 km od WarszawyJ. Mam nadzieje że spotkanie ze Słonkiem też mi pomorze troszkę w podjęciu decyzji, że w końcu będę pewna co do swych uczuć do Aniołka- chcę go kochaćJ.
Hmm...jeśli będę pewna co do swych uczuć, to być może zobaczę się a Aniołkiem w listopadzie, on przyjedzie, spędzimy razem jego urodzinki.....ale po pierwsze- ja musze być pewna że go kocham, po drugie- on musi sobie urlop załatwić. Zobaczymy jak to będzie.
Insynuacji mojej mamy wczoraj był ciąg dalszy...mówiła mi jaki to z Aniołka świetny chłopak, podsumowując i streszczając to co mówiła- „Idealny materiał na męża”J
Tym akcentem kończę tą notkę. Pozdrawiam WAS moi kochani z całego „niezdecydowanego” serduszka. Całuję i ściskam. :* Ciao
P.S. Buuuuuuuu.............Chyba będę chora, ależ ja mam katar i w ogóle się nieciekawie czujęL